Γιά τα βυζιά μου. Μέρος 1ο

• Ωραία βυζιά
• Ωραίες ρόγες
• Πουτανίτσα και πουτανάκι
• Θηλυκό
• Η τρύπα μου χαρακτηρίστηκε πολλές φορές μουνί

Στο δρόμο για το σπίτι, σκεφτόμουν συνέχεια – για πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια – τα βυζιά και τις ρόγες μου. Ασυναίσθητα (ακόμα και μέσα στον ηλεκτρικό) το χέρι μου ανέβαινε προς τα πάνω και τα χάϊδευα. Μετά το συνειδητοποιούσα και μαζευόμουνα γρήγορα. Πάντα ήμουνα ξετσίπωτη, αλλά όχι όσο τώρα.
Μόλις μπήκα στο στίτι, πέταξα τα ρούχα μου και στάθηκα μπροστά στον καθρέφτη. Ήθελα να δω τι βρήκαν οι τρεις γαμιάδες πάνω μου. Καλά τα βυζιά. Είναι «στρουμπουλά» όπως είπε ο γαμιάς. Πρώτη φορά όμως τα έβλεπα μ’ άλλο μάτι. Θα μπορούσαν να είναι 15χρονου κοριτσιού. Αλλά οι ρόγες; Για ποιές ρόγες μιλούσαν; Ανύπαρκτες ήταν. Σχεδόν άχρωμες, πολύ μικρές, μαλακές και το άγγιγμα δεν μου προκαλούσε τίποτα.
Ξαφνικά μου κατέβηκε ιδέα. Πήρα μιά εργαστηριακή αντλία κενού, τρία λάστιχα σιλι-κόνης κι ένα γυάλινο ταυ. Τα συνέδεσα με την έξοδο της αντλίας, αλλά κάτι έπρεπε να προσαρμόσω στην άκρη για να ρουφήξω τις ρόγες. Πήρα ένα πιο σκληρό λάστιχο και το διαμόρφωσα με θέρμανση να έχει σχήμα υ με την πάνω διάμετρο περίπου 2.5 cm.
Κόλλησα τα δύο κουπάκια στα λάστιχα σιλικόνης κι οι ρογορουφήχτρες ήταν έτοιμες. Έμενε να παίξω.

..... συνεχίζεται στο part 2 .....